Andyjskie flamenco lub parihuana w peruwiańskiej historii.
Andyjskiej
Flamingo (nazwa naukowa: Andyjskiej Czerwonak) jest znany również jako
parihuana, Parina, chururu, tococo i andyjskich Czerwonak. Występuje w Peru,
Chile, Boliwii Argentynie krajach, w których znajdują się żebra i szczeliny w
obszarach górskich, bagna, których wysokość mieści się w zakresie od 1500 do
4500 metrów. Flamingi mogą latać 700 mil dziennie; latem żyją w słonych
jeziorach i wędrują na niższe tereny podmokłe na zimę. Przyczyną tej wędrówki
od lata do zimy jest ekstremalna suchość solanek w okresie zimowym. W Peru
znajduje się również w pięknej zatoce Paracas. Niektóre regiony, w których żyją
chronione są jako National Reserve andyjskiej Fauny Eduardo Abaroa (Boliwia),
Paracas National Reserve, Salinas rezerwie i Aguada Blanca (zarówno w Peru),
Laguna Mar Chiquita (Argentyna) i Salar de Atacama (Chile). W peruwiańskiej
historii kojarzy się z kolorami flagi narodowej, czerwonym i białym.
Andyjskie
flamingi w stadium dorosłym osiągają wysokość od 130 do 150 centymetrów,
rozpiętość skrzydeł osiąga 150 cm. Maksymalna waga może wynosić 4 kg, średnia
to 1,5 kg. Dominujący różowy kolor, z czerwonymi i białymi plamami; dziób jest
czarny i ma żółtą podstawę. Flamenco andyjskie jest jedynym z żółtymi nogami.
Flamenco
andyjskie dostosowuje się do warunków środowiska, w którym się znajduje; Twoja
ulubiona dieta to niebieskozielone algi, małe bezkręgowce i ryby, które
znajdują się w stawach i stawach. Długość życia flamingów andyjskich w stanie
naturalnym wynosi od 20 do 50 lat, przy sprzyjających warunkach. W niewoli mogą
żyć 60 lat. Dojrzałość płciową osiąga się, gdy są one od lat 4 do 6, są
monogamiczne, dysk rozmyślać między 23 a 34 dni. Są bardzo towarzyskie, dzienne
i koczownicze. Głównym miejscem gniazdowania tego gatunku na świecie jest Salar
de Atacama w Chile. W wieku trzech miesięcy pisklęta są w stanie latać i
przemieszczać się, głównie w kierunku północnych szerokości geograficznych.
Zagrożenia dla populacji andyjskich flamingów
Flamenco
znajduje się na granicy wyginięcia, jest uważane za wrażliwe zwierzę i od wielu
lat jest wpisane na Czerwoną listę Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody. Nie
grozi mu wyginięcie, ale jeśli będzie kontynuował ludzką agresję w swoim
środowisku i dla siebie, wkrótce stanie się historią. Nadmierna eksploatacja
ekosystemów przez górnictwo, nadmierne i niekontrolowane odławianie ich jaj i
zmiany klimatu stanowią realne zagrożenie.
Głównym
zagrożeniem dla flamingów są wyrobiska górnicze, pod koniec letniej pory
deszczowej. Andean siedlisko Flamingo jest bogaty w związki boru, zwłaszcza
boraks, który jest toksyczny dla Andów Flamandów; Nadmiar boru powoduje wady
szkieletowe, wady układu sercowo-naczyniowego i zwyrodnienie jąder. Dawka 5 g
boraksu może wywoływać niepożądane skutki u zwierząt, co wpływa na jego rozwój i
reprodukcję. Górnictwo wpływa również na dostępność wody i przyspiesza usuwanie
wilgoci z jezior. Andyjskie flamingi filtrują wodę powierzchniową do żywności,
ale boraks zanieczyszcza tę wodę. Przy niedostatecznym zaopatrzeniu w żywność i
zaburzonym środowisku spadek liczby ludności jest nieunikniony.
Bezsensowna
lub zmotywowana ludzka działalność przez chciwość jest zbiorem jaj przez
mieszkańców; grupy zorganizowanych przestępców w Chile łapią flamingi i
eksportują je do Europy, Stanów Zjednoczonych i innych miejsc za granicą.
Zbieranie jaj może być dopuszczalne, jeśli lokalne populacje są niedożywione,
ale badania nie wykazują niedoboru białka.
Referencje
Phoenicoparrus
andinus
