domingo, 17 de enero de 2016

Manu y Tambopata, Peru, papagayos en las collpas

Collpas del Parque Nacional del Manu y la Zona Reservada de Tambopata


El Parque Nacional del Manu es un espacio natural protegido localizado en el sureste del Perú, ubicado parcialmente en los departamentos de Madre de Dios y Cusco, en las provincias de Manu y Paucartambo. Tiene un territorio de 1 532 806  hectáreas, se divide en tres grandes zonas: el Parque Nacional, con 1 155 806 ha; la Zona Reservada, con 257 000 ha; y la Zona de Transición o Cultural, con 120 000 ha. Cuenta además con la catalogación como Reserva de la biosfera.



La Zona Reservada Tambopata – Candamo, creada en 1990, se ubica al Este y al Sur de Puerto Maldonado, tiene un área de 1,5 millones de hectáreas (3,5 millones de acres) en las regiones de Madre de Dios y Puno.

En Manu y Tambopata existen ciertos lugares con características peculiares, llamados Collpas, adonde acuden muchas especies de papagayos y otros psitácidos para ingerir sustancias minerales que complementan su dieta.



Las psitácidas (Psittacidae) son una familia de aves psitaciformes llamadas comúnmente loros o papagayos, que incluye a los guacamayos, las cotorras y formas afines de América y África. Se clasifica dentro de la superfamilia Psittacoidea junto a las otras dos familias de loros típicos: Psittrichasiidae y Psittaculidae.



La "Collpa" es un nombre quechua de los lugares en que muchas especies de animales se congregan para comer sales minerales del suelo. Los científicos creen que este comportamiento complementa la dieta de estos animales. También se afirma que la ingestión de suelo reduce los efectos tóxicos de algunos frutos silvestres y semillas. Una teoría ampliamente aceptada es que sólo buscan sodio, ya que las áreas elegidas presentan un alto contenido de ese mineral.

En la collpa del  Manu, se pueden observar y fotografiar cientos de papagayos de mediano y gran tamaño así como los guacamayos de color rojo y verde que llegan a comer a dicho lugar. Durante los meses de Mayo, Junio y Julio la actividad en la Collpa es menor que en los  meses de Agosto y Septiembre.





En la Reserva de Tambopata, se encuentra la gran Collpa de Guacamayos , en la margen  izquierda del río Tambopata, reconocida mundialmente por su espectacularidad y considerada como la más grande de la Amazonía peruana, porque allí concurren gran número de guacamayos, loros y periquitos. 




También hay collpas de guacamayos más pequeñas en el río Heath . La collpa Chuncho es un acantilado bajo situado a lo largo de un afluente del Tambopata, 5 horas río arriba desde Puerto Maldonado. La collpa Colorado se encuentra a una hora río arriba de la collpa Chuncho, es un acantilado de mayor altitud.






Algunas de las especies comunes vistas en estos lugares son el guacamayo azul y oro, escarlata, rojo y verde también loros de cabeza azul y periquitos. Monos, tapires, venados y capibaras también son vistos frecuentemente,






Todas las mañanas a las 6:00 a.m., efectúan su ceremonia de revoloteo antes de iniciar el “colpeo”, que consiste en ingerir arcilla en el barranco del río y luego de 25 a 30 minutos se irán retirando, para volver al día siguiente.  También se han observado grupos de guacamayos a otras horas pero no es tan seguro y usualmente los grupos son más pequeños.







Enlace recomendado

http://peru-destino-birdwatching.blogspot.pe/2016/01/parque-nacional-de-manu-lista-de-aves.html
Referencias

MANU WILDLIFE CENTER 


COLLPA DE GUACAMAYOS 

Reserva nacional Tambopata

Collpas en el Rio Tambopata

Psittacidae
https://es.wikipedia.org/wiki/Psittacidae

viernes, 15 de enero de 2016

Cock of the rock, beautiful bird of Peru

The cock of the rock or peruviana Rupícola, national bird of Peru

Peru has the second highest number of bird species in the world, considering only endemic species, it is the first place. In the past 30 years we have discovered new species, two on average per year, although in recent years many species of animals have disappeared for various reasons, such as excessive growth of the human population, overuse of natural resources, and other causes.

The cock of the rock or tunqui (Quechua tunki) (rupicola peruviana) is a species of passerine bird in the family Cotingidae. It is the national bird of Peru. Its closest relative is the Guianan cock rock (rupicola rupicola) and is notable for the incredible beauty of their plumage. Its exotic form is popular because his figure has been captured in prints, paintings and photographs are published everywhere.



It is also called cock of the rock, cock of the Sierras, the Andean Cock Rock, Tunqui, cock of the mountain, berreador, chaperone. The Latin name Rupicola peruviana 'means "[bird] of Peru Peruvian or rocks."

Live in the dense forests of the high forest lives one of the most beautiful birds de¡ Peru and is considered the national bird. Its name in Quechua is "tunqui" and in Spanish is "cock of the rock." The geographical distribution extends from Venezuela to Bolivia, through Colombia, Ecuador and Peru, between 1400 and 2400 meters above sea level in the forests moist and dense in the eastern Andean slopes.




 In the high forest, it prefers certain areas of the humid and dense forests, often near streams and rock faces or cliffs; there may be very common. It is a bird usually quiet, which only makes sounds when in estrus (a kind of grunting) or when it is frightened or is removed from its territory (a sound like "uankk"). It feeds on fruits and insects; predators are eagles, snakes, ferrets, coatis and some smaller cats.

It is a medium bird about 32 cm long, with sexual dimorphism in color. The male is a beautiful deep red-orange color, with orange eyes, beak and yellow-orange legs, an erect crest of feathers on the beak and forehead, black wings and tail, and some pearl gray feathers in the wings . The female is dark reddish brown in its entirety and with the smallest crest.

The female takes care single incubation and care of offspring. This is because the striking presence of the male near the nest is dangerous to attract predators like eagles, snakes, among others. The opaque color of the females then takes a fundamental value, as it serves to avoid being detected by enemies.



Tunqui is the national bird of Peru and has legal protection, hunting is prohibited and marketing; However this provision is not respected and is marketed live or dissected in many places. For lack of knowledge about their diet, captive animals usually do not survive for long. It has also completely disappeared due to forest clearing and illegal hunting that is the subject.

In Peru it is found in various protected areas like national parks (Rio Abiselo, San Martin; Yanachaga - Chemillén, Pasco, Tingo Maria, Huanuco, and Manu, Cusco - Mother of God). It is also in vain protection forests (Alto Mayo, San Martin, San Matías - San Carlos, Pasco, and Pui-Pui, Junin).


According to report from the global conservation status by the IUCN, The cock is in state Least Concern according to the IUCN. The conservation of this species can attract significant flows of tourists to areas where it is to observe, and produce income to local people through tourism services.




The cock is not included in the list of Supreme Decree No. 034-2004-AG, but may eventually be part of one of the categories.

Article 1.

Approval of the categorization of threatened wildlife species.

To approve the categorization of threatened wildlife species, consisting of 301 species, 65 mammals, 172 birds, 26 reptiles and 38 amphibians, equally distributed in the following categories: critically endangered (CR), Endangered (EN), Vulnerable ( VU) Near Threatened (NT), according to the attached Annex running part hereof




 References


El Tunqui o Gallito de las Rocas: Ave Nacional del Perú
http://www.peruecologico.com.pe/lib_c12_t11.htm

Gallito de las  rocas
Los 7 Animales Endémicos en peligro de extinción del Perú

Rupícola peruviana

DS 034-2004-AG – Aprueban categorización de especies amenazadas de fauna silvestre (22 setiembre 2004)

Gallito de las rocas

http://www.leyendas.gob.pe/zoologia/especie_individuo.php?esp=128

Galo da rocha, pássaro bonito do Peru

O galo da rocha ou peruviana Rupicola, pássaro nacional do Peru


O Peru é o segundo maior número de espécies de aves no mundo, considerando apenas espécies endêmicas, é o primeiro. Nos últimos 30 anos temos descoberto novas espécies, duas em média, por ano, embora nos últimos anos, muitas espécies de animais desapareceram por várias razões, tais como o crescimento excessivo da população humana, o uso excessivo dos recursos naturais, e outras causas.

O galo da rocha ou tunqui (Quechua tunki) (rupicola peruviana) é uma espécie de passeriforme ave da família Cotingidae. É o pássaro nacional do Peru. Seu parente mais próximo é o galo Guianan da rocha (rupicola rupicola) e é notável para a incrível beleza de sua plumagem. Sua forma exótica é popular porque sua figura foi capturada em gravuras, pinturas e fotografias são publicadas em todos os lugares.




É também chamado de galo da rocha, galo das serras, a Andina Cock Rock, Tunqui, galo da montanha, berreador, acompanhante. O nome em latim significa "Rupicola peruviana" [pássaro] do Peru peruana ou rochas. "

Vivem nas florestas densas da floresta alta vive uma das mais belas aves de¡ Peru e é considerada a ave nacional. Seu nome em Quechua é "tunqui" e em espanhol é "galo da rocha." A distribuição geográfica estende-se desde a Venezuela à Bolívia, pela Colômbia, Equador e Peru, entre 1400 e 2400 metros acima do nível do mar nas florestas úmida e densa nas encostas dos Andes orientais.





 Na floresta alta, prefere determinadas áreas das florestas úmidas e densos, muitas vezes perto de córregos e paredes rochosas ou falésias; pode haver muito comum. É um pássaro normalmente calma, o que só faz sons quando em estro (uma espécie de grunhido) ou quando está com medo ou é removido do seu território (um som como "uankk"). Alimenta-se de frutas e insetos; predadores são águias, serpentes, doninhas, quatis e alguns gatos menores.

É um pássaro médio de cerca de 32 cm de comprimento, com dimorfismo sexual na cor. O macho é uma bela cor profunda vermelho-laranja, com os olhos alaranjados, bico e pernas amarelo-laranja, uma crista ereta de penas no bico e na testa, as asas pretas e cauda, ​​e algumas pérolas penas cinzentas nas asas . A fêmea é marrom avermelhado escuro em sua totalidade e com o menor crista.

A fêmea cuida único incubação e cuidado da prole. Isto é surpreendente porque a presença do macho perto do ninho é perigoso para atrair predadores, como as águias, cobras, entre outros. A cor opaca das fêmeas, em seguida, leva um valor fundamental, uma vez que serve para evitar ser detectado por inimigos.




Tunqui é o pássaro nacional do Peru e tem proteção legal, a caça é proibida e comercialização; No entanto, esta disposição não é respeitada e é comercializado vivo ou dissecado em muitos lugares. Por falta de conhecimento sobre sua dieta, animais em cativeiro normalmente não sobrevivem por muito tempo. Ele também desapareceu completamente devido ao desmatamento da floresta e da caça ilegal, que é o sujeito.

No Peru é encontrado em várias áreas protegidas como parques nacionais (Rio Abiselo, San Martin; Yanachaga - Chemillén, Pasco, Tingo Maria, Huanuco, e Manu, Cusco - Mãe de Deus). É também em florestas de proteção vãs (Alto Mayo, San Martin, San Matías - San Carlos, Pasco, e Pui Pui-, Junin).



Segundo o relatório do status de conservação global pela IUCN., O galo está em estado de preocupação Pelo menos de acordo com a IUCN. A conservação desta espécie pode atrair fluxos significativos de turistas para áreas onde é de observar, e produzir renda para a população local através de serviços de turismo.




A torneira não está incluído na lista do Decreto Supremo No. 034-2004-AG, mas podem, eventualmente, ser parte de uma das categorias.

Artigo 1.

Aprovação da categorização de espécies selvagens ameaçadas.
Para aprovar a categorização de espécies selvagens ameaçadas, que consiste em 301 espécies, 65 mamíferos, 172 aves, 26 répteis e 38 anfíbios, igualmente distribuídos nas seguintes categorias: criticamente em perigo (CR), em vias de extinção (PT), Vulneráveis ​​( VU) Quase Ameaçado
(NT), de acordo com o anexo junto executando parte do mesmo






 Referências

El Tunqui o Gallito de las Rocas: Ave Nacional del Perú
http://www.peruecologico.com.pe/lib_c12_t11.htm

Gallito de las  rocas
Los 7 Animales Endémicos en peligro de extinción del Perú

Rupícola peruviana

DS 034-2004-AG – Aprueban categorización de especies amenazadas de fauna silvestre (22 setiembre 2004)

Gallito de las rocas
http://www.leyendas.gob.pe/zoologia/especie_individuo.php?esp=128

Kogut skały, piękny ptak Peru

Kogut w skale lub peruviana Rupícola, krajowe ptak z Peru


Peru to druga największa liczba gatunków ptaków na świecie, biorąc pod uwagę tylko endemicznych gatunków, jest to pierwszy. W ciągu ostatnich 30 lat, odkryliśmy nowe gatunki, dwa średnio w ciągu roku, chociaż w ostatnich latach, wielu gatunków zwierząt zniknęły z różnych powodów, takich jak nadmierny wzrost populacji ludzkiej, nadużywanie środków fizycznych i inne przyczyny.

Kogut w skale lub tunqui (Quechua tunki) (rupicola peruviana) to gatunek ptak z rodziny Cotingidae. Jest to narodowy ptak Peru. Jego najbliższym krewnym jest kogut rocka Guianan (rupicola rupicola) i wyróżnia się niesamowitą urodą ich upierzenie. Jej egzotyczna forma jest popularny, ponieważ jego postać została ujęte w grafiki, obrazy i fotografie publikowane są wszędzie.



Jest również nazywany kogut w skale, kogut z Sierra, andyjskich Cock Rock Tunqui, kogut z góry, berreador, przyzwoitki. Łacińska nazwa Rupicola peruviana "oznacza" [ptaków] z Peru Peru lub skał. "

Żyją w gęste lasy wysokiego lasu mieszka jeden z najpiękniejszych ptaków de¡ Peru i jest uważany za narodowy ptak. Jego nazwa w keczua jest "tunqui" oraz w języku hiszpańskim jest "kogut w skale." Podział geograficzny rozciąga się od Wenezueli, Boliwii, Ekwadoru przez Kolumbii, Peru i, między 1400 a 2400 metrów npm w lasach wilgotne i gęste na wschodnich stokach Andów.




 W wysokim lesie, preferuje pewne obszary wilgotnych i gęstych lasów, często w pobliżu strumieni i ścian skalnych lub skały; może być bardzo powszechne. To jest ptaszek zwykle spokojny, co tylko sprawia, że ​​dźwięki, gdy w rui (rodzaj chrząkanie) lub gdy jest przestraszony lub został usunięty z jego terytorium (odgłosem "uankk"). Żywi się owocami i owadami; drapieżniki są orły, węże, fretki, coatis i kilka mniejszych kotów

Jest to średni ptak około 32 cm długości, z dymorfizmu płciowego w kolorze. Samiec jest piękny głęboki kolor czerwono-pomarańczowe, pomarańczowe oczy, dziób i nogi żółto-pomarańczowe, herb wyprostowany wśród piór na dziobie i na czole, czarnymi skrzydłami i ogonem, a niektóre perły szare pióra na skrzydłach , Samica jest ciemny czerwono-brązowy w całości i jest z najmniejszym grzebieniem.

Samica opiekuje jeden inkubacji i opieki nad potomstwem. To dlatego, że uderzające obecność mężczyzny w pobliżu gniazda jest niebezpieczne, aby przyciągnąć drapieżniki, takie jak orły, węże, między innymi. Nieprzezroczysta kolor samice następnie wykonuje istotną wartość, jak to ma na celu uniknięcie wykrycia przez wroga.



Tunqui jest narodowy ptak Peru i ma ochronę prawną, polowanie jest zabronione i marketingu; Jednak przepis ten nie jest respektowany i jest sprzedawany na żywo lub rozcięta w wielu miejscach. Z braku wiedzy na temat ich diety, zwierzęta w niewoli zwykle nie przetrwa długo. Ma również całkowicie zniknął ze względu na leśnej polanie i nielegalne polowania, który jest przedmiotem.

W Peru jest znaleźć w różnych obszarach chronionych takich jak parki narodowe (Rio Abiselo, San Martin; Yanachaga - Chemillén, Pasco, Tingo Maria, Huanuco i Manu, Cusco - Matka Boga). Jest to również na próżno lasów ochronnych (Alto Mayo, San Martin San Matías - San Carlos, Pasco i Pui-Pui, Junin).



Według raportu z globalnego stanu ochrony przez IUCN., Kogut jest w stanie Least Concern według IUCN. Ochrona tego gatunku może przyciągnąć znaczące przepływy turystów na obszarach, gdzie jest to obserwować, i produkować dochody miejscowej ludności przez usług turystycznych.



Kogut nie jest zawarta w liście Dekret Najwyższy nr 034-2004-AG, ale może w końcu być częścią jednej z kategorii.


Artykuł 1.

Zatwierdzenie kategoryzacji zagrożonych gatunków dzikich zwierząt.
Aby zatwierdzić kategoryzację zagrożonych gatunków dzikich zwierząt, składający się z 301 gatunków, 65 ssaków, 172 ptaków i gadów, 26 płazów, 38 równomiernie rozmieszczonych w następujących kategoriach: krytycznie zagrożone (CR), zagrożonych (EN), wrażliwa ( VU) bliskie zagrożenia
(NT), zgodnie z załączonym załączniku działa część dokumentu




 Referencje

El Tunqui o Gallito de las Rocas: Ave Nacional del Perú
http://www.peruecologico.com.pe/lib_c12_t11.htm

Gallito de las  rocas
Los 7 Animales Endémicos en peligro de extinción del Perú

Rupícola peruviana

DS 034-2004-AG – Aprueban categorización de especies amenazadas de fauna silvestre (22 setiembre 2004)

Gallito de las rocas
http://www.leyendas.gob.pe/zoologia/especie_individuo.php?esp=128